၂၆၃။ ထိုအခါ အသျှင်အာနန္ဒာသည် မြတ်စွာဘုရားထံသို့ ချဉ်းကပ်၍ တစ်ခုသော နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော် မြတ်စွာဘုရားအား ဤစကားကို လျှောက်ထား၏— “အသျှင်ဘုရား ဤဝေဒနာတို့ကားအဘယ်ပါနည်း၊ ဝေဒနာ၏ ဖြစ်ကြောင်းကား အဘယ်ပါနည်း၊ ဝေဒနာ၏ ချုပ်ငြိမ်းရာကား အဘယ်ပါနည်း၊ ဝေဒနာ၏ ချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကား အဘယ်ပါနည်း၊ ဝေဒနာ၏ သာယာဖွယ်ကား အဘယ်ပါနည်း၊ အပြစ်ကား အဘယ်ပါနည်း၊ ထွက်မြောက်ရာကား အဘယ်ပါနည်း”ဟု ဤစကားကို လျှောက်ထား၏။

အာနန္ဒာ ဝေဒနာတို့ကား သုခဝေဒနာ၊ ဒုက္ခဝေဒနာ၊ ဥပေက္ခာဝေဒနာ ဤသုံးမျိုးတို့တည်း။ အာနန္ဒာ ဤသဘောတို့ကို ဝေဒနာတို့ဟု ဆိုအပ်ကုန်၏။ တွေ့ထိမှု’ဖဿ’ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ခံစားမှု ဖြစ်၏၊ တွေ့ထိမှု ‘ဖဿ’ ချုပ်ခြင်းကြောင့် ခံစားမှု ချုပ်၏။ မှန်ကန်သော အမြင်။ပ။ မှန်ကန်သော တည်ကြည်ခြင်းဟူသော ဤအင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော အရိယမဂ်သည်ပင် ဝေဒနာချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ကြောင်းအကျင့်တည်း။ ဝေဒနာကို အစွဲပြု၍ ကိုယ်ချမ်းသာ စိတ်ချမ်းသာ ဖြစ်၏၊ ဤကား ဝေဒနာ၏သာယာဖွယ်တည်း။ ဝေဒနာသည် မမြဲခြင်း ဆင်းရဲခြင်း ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိ၏၊ ဤကား ဝေဒနာ၏အပြစ်တည်း။ ဝေဒနာ၌ လိုချင်မှုစွဲမက်မှုကို ဖျောက်ခြင်း၊ လိုချင်မှုစွဲမက်မှုကို ပယ်ခြင်းသည် ရှိ၏၊ ဤကား ဝေဒနာ၏ ထွက်မြောက်ရာတည်း။

အာနန္ဒာ အမှန်အားဖြင့် အစဉ်အတိုင်းဖြစ်သော ပြုပြင်ဖန်တီးအပ်သော သင်္ခါရတို့၏ ချုပ်ငြိမ်းခြင်းကိုငါဘုရား ဟောတော်မူအပ်၏။ ပဌမဈာန်ကို ဝင်စားသော သူအား စကားပြောမှု ချုပ်ငြိမ်း၏။ပ။ သညာဝေဒနာတို့၏ ချုပ်ရာ ‘နိရောဓသမာပတ်’ကို ဝင်စားသော သူအား သညာဝေဒနာတို့ချုပ်ငြိမ်းကုန်၏၊ အာသဝေါကုန်ပြီးသော ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်အား စွဲမက်မှု’ရာဂ’ ချုပ်ငြိမ်း၏၊ အမျက်ထွက်မှု’ဒေါသ’ ချုပ်ငြိမ်း၏၊ တွေဝေမှု ‘မောဟ’ ချုပ်ငြိမ်း၏။

အာနန္ဒာ အမှန်အားဖြင့် အစဉ်အတိုင်းဖြစ်သော ပြုပြင်ဖန်တီးအပ်သော ‘သင်္ခါရ’တို့၏ငြိမ်းအေး ခြင်းကိုငါဘုရား ဟောတော်မူအပ်ပေ၏။ ပဌမဈာန်ကို ဝင်စားသော သူအား စကားပြောမှု ငြိမ်းအေး၏။ပ။ နိရောဓသမာပတ်ကို ဝင်စားသော သူအား သညာဝေဒနာတို့ ငြိမ်းအေးကုန်၏၊ အာသဝေါ ကုန်ပြီး သောရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်အား စွဲမက်မှု ‘ရာဂ’ ငြိမ်းအေး၏၊ အမျက်ထွက်မှု ‘ဒေါသ’ ငြိမ်းအေး၏၊ တွေဝေမှု့’မောဟ’ ငြိမ်းအေး၏။ပ။

အာနန္ဒာ အမှန်အားဖြင့် အစဉ်အတိုင်းဖြစ်သော ပြုပြင်ဖန်တီးအပ်သော ‘သင်္ခါရ’ တို့၏ငြိမ်းချမ်းမှုကိုငါဘုရား ဟောတော်မူအပ်၏။ ပဌမဈာန်ကို ဝင်စားသောသူအား စကားပြောမှု ငြိမ်းချမ်း၏။ပ။ အာကာသာနဉ္စာယတနဈာန်ကို ဝင်စားသော သူအား ရုပ်ဟူသော အမှတ် ‘ရူပသညာ’ ငြိမ်းချမ်း၏၊ ဝိညာဏဉ္စာယတနဈာန်ကို ဝင်စားသော သူအား အာကာသာနဉ္စာယတနသညာ ငြိမ်းချမ်း၏၊ အာကိဉ္စညာယတနဈာန်ကို ဝင်စားသော သူအား ဝိညာဏဉ္စာယတနသညာ ငြိမ်းချမ်း၏၊ နေဝသညာနာသညာယတနဈာန်ကိုဝင်စားသော သူအား အာကိဉ္စညာယတနသညာ ငြိမ်းချမ်း၏၊ နိရောဓသမာပတ်ကို ဝင်စားသော သူအားသညာ ဝေဒနာတို့ ငြိမ်းချမ်းကုန်၏၊ အာသဝေါကုန်ပြီးသော ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်အား စွဲမက်မှု ‘ရာဂ’ ငြိမ်းချမ်း၏၊ အမျက်ထွက်မှု ‘ဒေါသ’ ငြိမ်းချမ်း၏၊ တွေဝေမှု ‘မောဟ’ ငြိမ်းချမ်း၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။

ပဉ္စမသုတ်။