Sāvatthi­nidānaṃ. Atha kho jaṭābhāradvājo brāhmaṇo yena bhagavā tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā bhagavatā saddhiṃ sammodi. Sammodanīyaṃ kathaṃ sāraṇīyaṃ vītisāretvā ekamantaṃ nisīdi. Ekamantaṃ nisinno kho jaṭābhāradvājo brāhmaṇo bhagavantaṃ gāthāya ajjhabhāsi: 

“Antojaṭā bahijaṭā,
Jaṭāya jaṭitā pajā;
Taṃ taṃ gotama pucchāmi,
Ko imaṃ vijaṭaye jaṭan”ti.

“Sīle patiṭṭhāya naro sapañño,
Cittaṃ paññañca bhāvayaṃ;
Ātāpī nipako bhikkhu,
So imaṃ vijaṭaye jaṭaṃ.

Yesaṃ rāgo ca doso ca,
avijjā ca virājitā;
Khīṇāsavā arahanto,
tesaṃ vijaṭitā jaṭā.

Yattha nāmañca rūpañca,
asesaṃ uparujjhati;
Paṭighaṃ rūpasaññā ca,
etthesā chijjate jaṭā”ti.

Evaṃ vutte, jaṭābhāradvājo bhagavantaṃ etadavoca: “abhikkantaṃ, bho gotama … pe … aññataro ca panāyasmā bhāradvājo arahataṃ ahosī”ti.