W Savatthi. Stojąc z boku, Deva przemówiła do Błogosławionego tymi wersami:

Dzikie lasy zamieszkujący,
spokój i czystość praktykujący,
jeden posiłek dziennie spożywający -
skąd na ich obliczach taki blask?

Nie ubolewają nad przeszłością,
nie gonią za przyszłością,
żyją teraźniejszością -
stąd na ich obliczach taki blask!

Za przyszłością się uganiając,
nad przeszłością ubolewając,
głupcy usychają -
jak ścięta zielona trzcina.