W Savatthi. Tamto bóstwo, które z boku stało, w obecności Błogosławionego ten wiersz powiedziało:

„Nie ma tutaj poskromienia pychy i pożądania,
Nie ma mądrości dla nieskupionego,
On sam jeden w lesie mieszkając, nieuważny,
Poza sferę śmierci nie wyszedłby.”

(Błogosławiony odpowiedział:)

„Pychę porzuciwszy, dobrze skupiony,
Szczęśliwy umysł wszędzie jest wyzwolony,
On sam jeden w lesie mieszkając, uważny,
Poza sferę śmierci wyszedłby.”