สังยุตตนิกาย
สคาถวรรค
เทวปุตตสงยุต
นานาติตถิยวรรคที่ ๓
นันทิวิสาลสูตรที่ ๘
นันทิวิสาลเทพบุตร ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว จึงได้กล่าวคาถาทูลถวายพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นมหาวีรบุรุษสรีรยนต์ มีจักร ๑- ๔ มีทวาร ๒- ๙ เต็มไปด้วยของไม่สะอาด ประกอบด้วยความโลภ ย่อมเป็นประดุจเปือกตม ไฉนจักมีความออกไปจากทุกข์ได้ ฯ
พ. บุคคลตัดความผูกโกรธด้วย กิเลสเป็นเครื่องรัดด้วยความปรารถนาและความโลภอันชั่วช้าด้วย ถอนตัณหาพร้อมทั้งอวิชชาอันเป็นมูลรากเสียได้ อย่างนี้จึงจักออกไปจากทุกข์ได้